De tijd vliegt. Zeker in deze periode wordt het gezegd. Er is alweer een (school)jaar voorbij en de Coronatijd is ook al meer dan een jaar onderdeel van ons leven. Het lijkt aan de ene kant zo lang geleden en aan de andere kant kan je je niet voorstellen dat het al zo lang geleden is.

Wij wonen nu een jaar in Zaltbommel en in september ben ik ook al twee jaar burgemeester van onze mooie gemeente.
Zelf zijn wij in september 30 jaar getrouwd. Al heel lang, maar als de dag van gisteren kan ik mij onze trouwdag nog herinneren. Dan mijmer je weg en dan besef je ook wie er ondertussen overleden zijn en hoe oud onze kinderen zijn. Je beseft hoe dichtbij geluk en verdriet liggen én je beseft dat je zelf ook ouder wordt.

Wij vliegen door de tijd. Dat is wat er gebeurt. De snelheid waarmee alles gebeurt en waarmee wij willen dat het gebeurt is enorm. Digitaal is alles binnen een handomdraai te regelen.
Ongekend dat je op elk willekeurig moment van de dag contact kan hebben met bijna alle plaatsen in de wereld. Wat een ontwikkelingen.
Ongeveer 25 jaar geleden was ik op het strand. Daar liep een Italiaan met een mobiele telefoon. ‘Het moet toch niet gekker worden’, dacht ik. Telefoneren doe je thuis. Wie heeft er tegenwoordig geen mobiel? Iedereen heeft er één. Wie heeft er nog een vaste telefoonlijn thuis? Wij wel, maar hoe lang nog? Er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt.

Is het de tijd die vliegt, of vliegen wij door de tijd? Vakantie is - thuis of elders - een mooi moment om eens even te reflecteren. Ik heb mij voorgenomen om het boek ‘Alle mensen deugen’ van Rutger Bregman te herlezen. De titel gaf me een positieve boost zo aan het begin van de vakantie.

Allen een mooie en goede zomerperiode gewenst. Vlieg er niet te hard doorheen!

Met een hartelijke groet,
P.C. (Pieter) van Maaren
Burgemeester gemeente Zaltbommel